Nueva Acrópolis ezaugarri bat praktikoa izatea da. Orokorrean, pertsona espirituala lurretik askatu behar den pertsona dela ulertzen da, hodeietan hegan egingo balu bezala, eta hori gezurra da. Gizaki zinez espiritualak gai izan behar du materia menderatzeko, zeren eta materia ere menperatzen ez badu, oso gaizki menderatuko baitu materia baino zailagoa dena menderatzen.
Biharra iristeko gaur bizi behar dugu, nahiz eta horrek ez digun eragozten munduko itxaropen guztia edukitzea, etorkizunerako proiektu guztiak, baina gaur, hemen, orain bizi behar dugu. Nueva Acrópolis sortzen saiatzen ari dena garai gogor hauetan zehar bizirauteko modulu moduko bat da, non benetan gai diren emakume eta gizonek haizearen eta ekaitzaren aurka ere aurrera egin dezaketen. Naturaren legeak ezagutzen ditugunean, gau oso ilunean egonda ere, ez dugu beldurrik, badakigulako bihar egunsentia izango dela, baina biharra iritsi behar dugu, zuziak piztu behar ditugu gauean zehar gidatzeko, suak piztu behar ditugu Jendeak bidea aurkitzeko, lanparak pizteko ausardia izan behar duzu, ez diozu iluntasunari beldurrik izan behar.
Benetan bizitzera ausartzen diren pertsona ausartentzako doktrina da filosofia. Ez da kapritxo bat, ez gaude hemen beste inon ezin garelako egon, nahi dugulako gaude, gure borondatea beroa eta ondoeza baino indartsuagoa izan delako. Gauza txikietan egiten duguna orain gauza guztietan egin behar dugu, non nahia gailentzen den zoritxarrei, non ausardia beldurra baino indartsuagoa den, non lana aisialdia baino errealagoa den.
Erraza eta zaila da, aukera dago: Historiaren karroan sartu edo arrastaka eraman. Ez dezagun espero estralurtarren edo beste inongo laguntzarik. Gizakiak bere burua erredibatu behar du, bere burua salbatu, Jainkoarengan fedearekin. Jainkoa da existitzen den gauzarik nabariena, baina Jainkoa gugan dago, ez da nonbait goian dagoen zerbait, urrun. Ez, gu guztiongan dago, zuhaitzetan, animalietan, harrietan; Hori orain dela hogeita bost mende esaten zen hiri honetan, baina ona da errepikatzea. Jainkoa nonahi dago, gauza guztietan, gure ekintza eta pentsamendu guztietan. Baina horretaz jabetu behar gara aurrera egiteko, berria ez ezik hobea den mundurantz.
Ez da nahikoa berria egitea, hobetzea beharrezkoa da. Zapata bat badut eta okerragoak diren beste batzuengatik aldatzen baditut, aldaketa bat egin dut, bai, baina kalean metro batzuk ibiltzen naizenean oihuka egingo dut minez. Aldatuko bagara, onerako egin behar dugu. Horregatik, mundu berriak desberdina edo berria izan behar ez ezik, hobea, erabilgarriagoa izan behar du. Mundu hobe horretara goaz gure ahalegin guztiekin, eta munduko herrialde guztietako Nueva Acrópolis ateak guztientzako irekita daude.
Milaka eta milaka dira munduan zehar munduaren kontzepzio horri esker martxa egiten dutenak, ez sakrifizio gisa, pozarekin baizik, zure arbasoek epopteia deitzen zuten poz horrekin. Zutabeetako kapitelak bezala ireki behar da.
Lurretik ateratzen den gure zutabe honetan airea garbiagoa den altueran kapitel bat ireki dezakegu, kutsadurarik ez dagoen tokian, non berriro bat egin dezakegun indartsuagoak izateko, hobeak izateko.
Jorge Ángel Livraga
Fundador de la Escuela de FIlosofía Nueva Acrópolis